Dramat numer trzy
Dramat numer trzy - Opis
Minęło półtora roku od ukazania się głośnej książki Jacka Mateckiego „Co wy,…, wiecie o Rosji?!”. W tym oryginalnym reportażu zdał raport z kilkuletniej włóczęgi od Kaliningradu po Kamczatkę, od Archangielska po pustynie Azji Środkowej. To miał być koniec przygody ze Wschodem, lecz ciągnie wilka do lasu...
Wrócił i zaszył się na dalekim Uralu, w dziwnym budynku, który jak soczewka skupia w sobie obraz wielkiego kraju. W prowincjonalnym teatrze, gdzie wystawiają Szekspira, Gogola, sztuki o miłości, o „prawdziwej” historii, spektakle dla dzieci i coś, co jest podobne do sitkomu... Kto pozwolił mu podglądać próby od kulis, przesiadywać w garderobach, bawić się na jubileuszowych bankietach i jeździć z trupą na gościnne występy? Ktokolwiek to był: gospodarz Kremla, roztargniony prowincjonalny urzędnik, czy odważny artysta, możemy dzięki niemu dowiedzieć się czegoś o rosyjskiej cenzurze, o wielkich aktorach bez szansy na sławę, skandalach, przyjaźni i reżyserze, który z miłości zniszczył własne przedstawienie...
Dramat numer trzy - Informacje szczegółowe
Dramat numer trzy - Opinie i Komentarze
Podobne publikacje
SiódemkaSiódemka
Laureat Paszportu „Polityki” za opowieść o polskich „plecakowcach” – powraca! Tym razem rusza Siódemką przez jądro polskości i podejmuje próbę opisu tego, co dla nas z pozoru najbardziej swojskie.
Laureat Paszportu „Polityki” za opowieść o polskich „plecakowcach” – powraca! Tym razem rusza Siódemką przez jądro polskości i podejmuje próbę opisu tego, co dla nas z pozoru najbardziej swojskie.
KanadaKanada
Świat potrzebuje więcej Kanad! Myśli tak nie tylko Bono. Ale czy Kanada – (prawie) najlepsze miejsce do życia na Ziemi – jest faktycznie rajem? Aby odpowiedzieć na to pytanie, autorka przejechała 12 tys. kilometrów, 5 stref czasowych i 4 regiony klimatyczne. Co z tego wynikło, przekonajcie się sami. Wnioski mogą was zaskoczyć!
Świat potrzebuje więcej Kanad! Myśli tak nie tylko Bono. Ale czy Kanada – (prawie) najlepsze miejsce do życia na Ziemi – jest faktycznie rajem? Aby odpowiedzieć na to pytanie, autorka przejechała 12 tys. kilometrów, 5 stref czasowych i 4 regiony klimatyczne. Co z tego wynikło, przekonajcie się sami. Wnioski mogą was zaskoczyć!
Najlepszy kraj na świecieNajlepszy kraj na świecie
Kraj Ibsena, egalitarnego „prawa Jante”, surowej przyrody i zamożnych obywateli. Społeczeństwo harmonii, otwartości na reformy i troski o wspólne dobro, dbające o równouprawnienie, tolerancję i sprawiedliwość. Czy jednak na pewno Norwegia jest realizacją wolnościowej utopii? Nina Witoszek, uznana polska historyczka kultury od lat mieszkająca w Norwegii, wbija kij w mrowisko politycznej poprawności.
Kraj Ibsena, egalitarnego „prawa Jante”, surowej przyrody i zamożnych obywateli. Społeczeństwo harmonii, otwartości na reformy i troski o wspólne dobro, dbające o równouprawnienie, tolerancję i sprawiedliwość. Czy jednak na pewno Norwegia jest realizacją wolnościowej utopii? Nina Witoszek, uznana polska historyczka kultury od lat mieszkająca w Norwegii, wbija kij w mrowisko politycznej poprawności.
Matrioszka Rosja i JastrząbMatrioszka Rosja i Jastrząb
Poznawanie Rosji przypomina otwieranie matrioszki. Pierwsza lalka jest duża, kolorowa i przykuwa uwagę. Druga, nieco drobniejsza, zawiera subtelne zmiany różniące ją od pierwszej. Trzecia może wydawać się brzydka, a czwarta zachwyci nas urodą. Na piątą nie zwrócimy uwagi, ale szóstą będziemy oglądać z wielkim zainteresowaniem. I tak aż do ostatniej, najmniejszej laleczki, która jest naga, bez wizerunków i ozdób. Niektórzy nazywają ją duszą matrioszki. Poznając Rosję, również odkrywamy jej kolejne warstwy. Nie każda z odsłon wywołuje entuzjazm. Bywa tak, że przez długi czas nie mamy odwagi zajrzeć głębiej. Wątpię też, aby kiedykolwiek nam się udało dotrzeć do tej najmniejszej, nagiej laleczki. Jak mawiają Rosjanie: „Rosji nie da się ogarnąć rozumem – w Rosję trzeba wierzyć”.
Poznawanie Rosji przypomina otwieranie matrioszki. Pierwsza lalka jest duża, kolorowa i przykuwa uwagę. Druga, nieco drobniejsza, zawiera subtelne zmiany różniące ją od pierwszej. Trzecia może wydawać się brzydka, a czwarta zachwyci nas urodą. Na piątą nie zwrócimy uwagi, ale szóstą będziemy oglądać z wielkim zainteresowaniem. I tak aż do ostatniej, najmniejszej laleczki, która jest naga, bez wizerunków i ozdób. Niektórzy nazywają ją duszą matrioszki. Poznając Rosję, również odkrywamy jej kolejne warstwy. Nie każda z odsłon wywołuje entuzjazm. Bywa tak, że przez długi czas nie mamy odwagi zajrzeć głębiej. Wątpię też, aby kiedykolwiek nam się udało dotrzeć do tej najmniejszej, nagiej laleczki. Jak mawiają Rosjanie: „Rosji nie da się ogarnąć rozumem – w Rosję trzeba wierzyć”.
Geografia szczęściaGeografia szczęścia
Podróż przez kontynenty do dziesięciu najszczęśliwszych miejsc świata w poszukiwaniu odpowiedzi na jedno, ale jakże ważne pytanie – czym jest szczęście.
Podróż przez kontynenty do dziesięciu najszczęśliwszych miejsc świata w poszukiwaniu odpowiedzi na jedno, ale jakże ważne pytanie – czym jest szczęście.
WłosiWłosi
Jak naród, który zrodził renesans, mógł stworzyć mafię? Dlaczego język włoski zna dwanaście określeń na wieszak, ale ani jednego na kaca? Błyskotliwy, napisany świetnym dziennikarskim piórem reportaż, z którego wyłania się zaskakujący portret Włochów.
Jak naród, który zrodził renesans, mógł stworzyć mafię? Dlaczego język włoski zna dwanaście określeń na wieszak, ale ani jednego na kaca? Błyskotliwy, napisany świetnym dziennikarskim piórem reportaż, z którego wyłania się zaskakujący portret Włochów.
Tajemnice Korei PółnocnejTajemnice Korei Północnej
„James Pearson i Daniel Tudor to dwaj z najlepiej poinformowanych i najodważniejszych dziennikarzy piszących o Korei. Robią to z werwą, ale dbają także o dokładne przedstawianie faktów – a to rzadka cnota przy relacjonowaniu wydarzeń z Korei Północnej, gdzie przecież wszystko jest możliwe…” – John Delury, ekspert od Korei Północnej na Uniwersytecie Yonsei w Seulu
„James Pearson i Daniel Tudor to dwaj z najlepiej poinformowanych i najodważniejszych dziennikarzy piszących o Korei. Robią to z werwą, ale dbają także o dokładne przedstawianie faktów – a to rzadka cnota przy relacjonowaniu wydarzeń z Korei Północnej, gdzie przecież wszystko jest możliwe…” – John Delury, ekspert od Korei Północnej na Uniwersytecie Yonsei w Seulu
Kocie chrzcinyKocie chrzciny
„Wreszcie doczekaliśmy się opowieści […] prowadzącej nie tylko przez meandry akwenów najszczęśliwszego kraju na świecie, ale też jego mentalności, tożsamości i zawirowań historycznych. Widać, że Sidz z niejednej sauny wybiegała boso w krajobraz, w niejednym barze wypijała wszystko, co do wypicia się znalazło, i że […] mówiła, kiedy słuchali, milczała, kiedy trzeba było słuchać. Po tej książce chce się zapakować kota w samochód, pojechać do Finlandii i wyprawić mu chrzciny” – Ilona Wiśniewska
„Wreszcie doczekaliśmy się opowieści […] prowadzącej nie tylko przez meandry akwenów najszczęśliwszego kraju na świecie, ale też jego mentalności, tożsamości i zawirowań historycznych. Widać, że Sidz z niejednej sauny wybiegała boso w krajobraz, w niejednym barze wypijała wszystko, co do wypicia się znalazło, i że […] mówiła, kiedy słuchali, milczała, kiedy trzeba było słuchać. Po tej książce chce się zapakować kota w samochód, pojechać do Finlandii i wyprawić mu chrzciny” – Ilona Wiśniewska
MińskMińsk
„Po Mińsku można chodzić całymi dniami i nie zobaczyć tego, co opisał Artur Klinau. Udało mu się pokazać, że ta betonowa pustynia prowadzi własne życie. Że jest monumentalnym pałacem, miastem poświęconym słońcu, mieniącym się wszystkimi odcieniami żółci pod kobaltowym niebem. Labiryntem, atlasem architektury, barokowo-konstruktywistyczną fasadą, za którą tętni biedne, ale barwne życie. Nie każdy może je dostrzec, bo Mińsk niechętnie odkrywa przed przyjezdnymi swoje tajemnice…” – Andrzej Brzeziecki
„Po Mińsku można chodzić całymi dniami i nie zobaczyć tego, co opisał Artur Klinau. Udało mu się pokazać, że ta betonowa pustynia prowadzi własne życie. Że jest monumentalnym pałacem, miastem poświęconym słońcu, mieniącym się wszystkimi odcieniami żółci pod kobaltowym niebem. Labiryntem, atlasem architektury, barokowo-konstruktywistyczną fasadą, za którą tętni biedne, ale barwne życie. Nie każdy może je dostrzec, bo Mińsk niechętnie odkrywa przed przyjezdnymi swoje tajemnice…” – Andrzej Brzeziecki
Co wy, ..., wiecie o Rosji?!Co wy, ..., wiecie o Rosji?!
Z dala od utartych szlaków, przez zaśnieżone przestrzenie Kamczatki po pustynie Uzbekistanu, Jacek Matecki przemieszcza się po ogromnym terytorium i czujnym reporterskim okiem ogląda Rosję od środka.
Z dala od utartych szlaków, przez zaśnieżone przestrzenie Kamczatki po pustynie Uzbekistanu, Jacek Matecki przemieszcza się po ogromnym terytorium i czujnym reporterskim okiem ogląda Rosję od środka.
Ziemia jałowaZiemia jałowa
Reportaże, które na długo pozostaną w pamięci. Magdalena Okraska opisuje Zagłębie Dąbrowskie – wyludnione po likwidacji fabryk miasta, ruiny zakładów, zdewastowane centra i opuszczonych ludzi. Na ziemi jałowej, niczyjej, gdzieś pomiędzy Śląskiem a Małopolską.
Opowieść o Zagłębiu
Seria: „Reportaż! Fakty To Nie Wszystko” Wydawca: Trzecia Strona MOBI + EPUBReportaże, które na długo pozostaną w pamięci. Magdalena Okraska opisuje Zagłębie Dąbrowskie – wyludnione po likwidacji fabryk miasta, ruiny zakładów, zdewastowane centra i opuszczonych ludzi. Na ziemi jałowej, niczyjej, gdzieś pomiędzy Śląskiem a Małopolską.
Co wy, ..., wiecie o Rosji?!Co wy, ..., wiecie o Rosji?!
Z dala od utartych szlaków, przez zaśnieżone przestrzenie Kamczatki po pustynie Uzbekistanu, Jacek Matecki przemieszcza się po ogromnym terytorium i czujnym reporterskim okiem ogląda Rosję od środka.
Z dala od utartych szlaków, przez zaśnieżone przestrzenie Kamczatki po pustynie Uzbekistanu, Jacek Matecki przemieszcza się po ogromnym terytorium i czujnym reporterskim okiem ogląda Rosję od środka.
Nazywam się KurdystanNazywam się Kurdystan
Reporterskie spojrzenie na Kurdystan z perspektywy podróży autora, zwłaszcza tych odbytych w burzliwych latach 2014–16 do Iraku, Syrii i Turcji. „Nazywam się Kurdystan” to opowieść o walce Kurdów z Państwem Islamskim, o dążeniu do niepodległości, skomplikowanej historii i przyczynach, dla których dla ich kraju zabrakło miejsca na mapie.
Reporterskie spojrzenie na Kurdystan z perspektywy podróży autora, zwłaszcza tych odbytych w burzliwych latach 2014–16 do Iraku, Syrii i Turcji. „Nazywam się Kurdystan” to opowieść o walce Kurdów z Państwem Islamskim, o dążeniu do niepodległości, skomplikowanej historii i przyczynach, dla których dla ich kraju zabrakło miejsca na mapie.