Publicysta, politolog, prezes zarządu Fundacji im. Stefana Batorego. Studiował socjologię i ekonomię na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1954 r. należał do Związku Młodzieży Polskiej, potem do Związku Młodzieży Socjalistycznej. W latach 60. objął funkcję asystenta Włodzimierza Brusa na Wydziale Ekonomii Politycznej UW. Był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1963 do 1968 r. pełnił funkcję II sekretarza komitetu PZPR na Wydziale Ekonomii Politycznej UW. Z partii został usunięty m.in. za publiczną obronę Leszka Kołakowskiego.
Brał udział w protestach Marca ’68, za co był aresztowany i więziony do lutego 1969 r. W 1971 r. udał się na emigrację, przebywał we Włoszech, Wielkiej Brytanii i Francji. Był założycielem i redaktorem naczelnym kwartalnika politycznego „Aneks” (1973–1990). Pełnił funkcję rzecznika Komitetu Obrony Robotników, a następnie Komitetu Samoobrony Społecznej KOR za granicą. Pracował w Centre National de la Recherche Scientifique w Paryżu.
Po 1989 r. pełnił funkcję doradcy premierów Tadeusza Mazowieckiego (ds. politycznych) oraz Hanny Suchockiej (ds. polityki zagranicznej). Związany z Unią Demokratyczną, a następnie Unią Wolności. W 1990 r. został prezesem zarządu Fundacji im. Stefana Batorego. Jest także członkiem rady European Council on Foreign Relations (ECFR).
Otrzymał Odznakę Honorową „Bene Merito” (za stworzenie forum poważnej debaty oraz dorobek w promowaniu demokracji, działalność naukową i zasługi dla polskiej służby zagranicznej), Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, francuską Legię Honorową oraz Nagrodę im. ks. Józefa Tischnera.
Autor wielu publikacji, m.in.: „Globalization, Power and Democracy” (2000), „Entre Kant et Kosovo. Etudes offertes à Pierre Hassner” (2003), „Tabu i niewinność” (2010).