Właśc. Andriej Płatonowicz Klimientow – prozaik, satyryk, eseista i dramaturg. Jeden z najoryginalniejszych rosyjskich autorów XX w. Uczęszczał do technikum kolejowego i pracował jako pomocnik maszynisty. Debiutował w 1918 r. nowelą „Oczeriednoj”. W 1926 r. rozpoczął pracę nad powieścią „Czewengur”. W 1927 r. przeniósł się do Moskwy, dwa lata później na łamach pisma „Oktiabr” opublikował satyryczne opowiadanie „Usomniwszyjsia Makar”, demaskujące biurokrację i system totalitarny. Podobne akcenty pojawiły się w reportażu „Wprok” (1931), który wywołał ostrą reakcję zarówno środowiska literackiego, jak i samego Stalina.
W latach 1937–41 Płatonow zajmował się głównie krytyką literacką, następnie pracował jako korespondent wojenny. W 1946 r. został wykluczony ze Związku Pisarzy ZSRR. Wszystkie jego książki wycofano z oficjalnego obiegu. Tępiony przez cenzurę, nie mógł publikować, nie porzucił jednak pracy nad powieścią „Wykop”, która ukazała się drukiem dopiero w 1968 r. w emigracyjnym czasopiśmie „Grani”. W późniejszych dziełach zajmował się głównie kondycją ludzką oraz metafizyką życia i umierania.
W 1946 r. na łamach miesięcznika „Nowyj Mir” opublikował opowiadanie „Siemja Iwanowa” – o dramatyzmie powojennych powrotów. Utwór wywołał falę wyjątkowo ostrej krytyki. Płatonow, pozbawiony środków do życia, zajął się pisaniem bajek. Zmarł na gruźlicę.
Większość dzieł rosyjskiego pisarza doczekała się publikacji dopiero po jego śmierci.
