Aktor i reżyser teatralny. W 1942 r. ukończył w ramach tajnego nauczania Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie. Podjął studia konspiracyjne w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej. Brał udział w tajnych przedstawieniach teatralnych, recytował m.in. poezję Krzysztofa Kamila Baczyńskiego i Tadeusza Gajcego. Grał w Teatrze Żołnierskim Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej Armii Krajowej, walczył w powstaniu warszawskim. Po zakończeniu II wojny światowej otrzymał dyplom PIST-u w Łodzi. W 1945 r. debiutował w łódzkim Teatrze Wojska Polskiego w „Weselu” Stanisława Wyspiańskiego. Do 1948 r. grał na scenach łódzkich teatrów, później przeniósł się do Warszawy i występował w teatrach: Współczesnym (1949–64, 1966–72), Dramatycznym (1964–66, 1982–83), Narodowym (1972–81), Polskim (1983). Był przez długi czas lektorem Polskiej Kroniki Filmowej, wykładał na PWST, a w latach 1981–87 i 1994–96 pełnił funkcję rektora tej uczelni. Piastował stanowisko dyrektora artystycznego Teatru Polskiego w Warszawie, zasiadał w Narodowej Radzie Kultury (1986), od 1989 do 1996 r. był prezesem Związku Artystów Scen Polskich.