Każdy wie, o co toczył się spór – o mur. A że dwaj adwersarze byli silnymi, choć całkiem innymi osobowościami, w sporze tym szły iskry. Czym to się skończyło? Warto przekonać się samemu.
Jeden z trzech najważniejszych, obok III części „Dziadów” Mickiewicza i „Nie-Boskiej komedii” Krasińskiego, dramatów polskiego romantyzmu. Znakomity, polemiczny z Mickiewiczowskim, wizerunek epoki.
Jedno z najoryginalniejszych dzieł Juliusza Słowackiego. „Balladyna” – utwór o wielkim ładunku emocjonalnym – po dziś dzień fascynuje swoją bogatą tematyką i prowokuje do stawiania niełatwych pytań.
Czy można być królem i zarazem synem – nie jednego jednak, lecz... dwóch królów, a mimo to stać się bohaterem jednej z największych i najsłynniejszych tragedii świata?
Tragedia tworząca podwaliny teatru, oparta na starym jak historia Europy micie o konflikcie między Antygoną posłuszną boskim prawom i Kreonem, władcą wiernym swoim obowiązkom.
Pozytywizm to nie tylko nowele, opowiadania i artykuły programowe. To także poezja najwyższych lotów, taka jak cykle Adama Asnyka – „W Tatrach” i „Nad głębiami”.
Róża, zwalona sosna, tatrzańskie urwiska to obrazy najczęściej kojarzone z poezją Jana Kasprowicza. Zawiera ona jednak o wiele więcej motywów, a ich bogactwo to nie tylko świadectwo minionych epok...
Jeżeli o jakimś wierszu można powiedzieć, że słyszał go w dzieciństwie każdy Polak, to właśnie o pierwszym z tego wyboru poezji. A wielu zna go nawet na pamięć.
Wybór liryków pochodzących z czterech zbiorów Bolesława Leśmiana, nazwanego przez krytyka literatury Jacka Trznadla największym poetą polskim XX wieku.
Wspaniały obraz pierwszej miłości, dramatycznego uwikłania w walkę między głosem serca a wiernością rodzinie. Nikt po Shakespearze nie napisał równie przejmującej i głęboko mądrej historii miłosnej.
Wilno, Kowno, Odessa, Krym, Europa Zachodnia – czytając wiersze Adama Mickiewicza, towarzyszymy mu w życiowej wędrówce i zarazem poznajemy wybitną poezję polską.
„Lubię, kiedy kobieta omdlewa w objęciu”, „Nie wierzę w nic, nie pragnę niczego na świecie”. Aż dziw, że oba te wyznania wyszły spod pióra jednego poety. Tego, który ukształtował młodopolską lirykę.
Barok wymyka się łatwym klasyfikacjom, nawet pochodzenie nazwy epoki jest niejasne. Poezja tego okresu w pełni oddaje nastroje tamtych czasów – wahanie między ziemskimi rozkoszami a mistycyzmem.
Jedna z najsłynniejszych i najbardziej widowiskowych sztuk mistrza ze Stratfordu, w klasycznym tłumaczeniu Józefa Paszkowskiego. Historia człowieka pragnącego władzy i dramat metafizyczny zarazem.
Wybór wierszy z bogatego dorobku Juliusza Słowackiego – jednego z trzech wieszczów narodowych, autora „Kordiana”, „Balladyny” i „Beniowskiego”, docenionego jednak dopiero przez potomnych.
Romantyzm to wyjątkowa epoka w dziejach kultury – buntownicza, nastawiona na emocje, odkrywanie „prawd żywych”, a jej twórcy – w każdej dziedzinie życia poszukujący autentyzmu – to osobowości wybitne.