Roboty wyemancypowały się spod władzy ludzi i nikt nie mógł zabronić im kultywowania średniowiecznych obyczajów. Niemożliwe? Nie u Stanisława Lema!
Cybernetyczną rzeczywistość z przyszłości pisarz połączył z baśniowym światem dawnych stuleci. Rycerzami były więc zmechanizowane, dobrze naoliwione roboty, a rolę czarnoksiężników przejęli uczeni konstruktorzy, którzy potrafili dużo więcej niż inni. W baśniowym świecie walczyli za pomocą czarów i różdżek – tu ich orężem były technika i rozum. Leśne i polne drogi natychmiast zamienili na kosmiczną przestrzeń, a piękne rumaki na nowoczesne kosmoloty.
Stanisław Lem podobno bardzo szybko - jak na siebie - napisał ten zbiór krótkich opowieści, podporządkowanych wspólnemu zamysłowi. W doskonałym zestawieniu baśni i science fiction odwołał się do języka Sienkiewicza i do pamiętników Paska oraz stworzył język zwany starobocim. „Bajki robotów” zapoczątkowały cykl nazwany potem „Cyberiadą”.