Właściwie Carlo Lorenzini. Włoski pisarz i publicysta. Collodi – pseudonim, pod którym publikował – pochodzi od nazwy rodzinnego miasteczka jego matki Angeli Orzali. Pisarz używał go od 1856 r.
Collodi zamieszczał swoje teksty w gazetach, m.in. w dzienniku „Il Fanfulla”. Założył własne pismo „Il Lampione”, które miało głównie charakter satyryczny. Był twórcą wielu szkiców o zabarwieniu ironicznym. Pisał opowiadania, m.in. „Macchiette” (1880), „Occhi e nasi” (1881) czy „Storie allegre (1887).
Podczas wojen o niepodległość Włoch służył w wojsku jako ochotnik (1848, 1860). Swoje przekonania polityczne zawarł w serii utworów z 1876 r. – „Giannettino”, „Minuzzolo” i „Il viaggio per l’Italia di Giannettino”.
Pierwsze teksty dla najmłodszych czytelników autorstwa Collodiego ukazały się w 1875 r. Były to przekłady bajek Charles’a Perraulta, wydane w tomiku „Racconti delle los”. W 1880 r. zaczęły powstawać opowieści o sławnej marionetce, które z czasem złożyły się na „Storia di un burattino” („Historie marionetki”), zwane też „Le avventure di Pinocchio” („Przygody Pinokia”). Opowiadania o drewnianej kukiełce wychodziły drukiem w pierwszej włoskiej gazecie dla dzieci – tygodniku „Il Giornale dei Bambini”.
W 1887 r.ukazała się kolejna powieść dla dzieci autorstwa Collodiego – „Pipi, lo sciomiottino color di rosa” („Pippi, różowy małpiszonek”).
Mimo iż Collodi napisał wiele innych utworów, dziś znany jest głównie jako autor „Pinokia”.