Napisana ujmującym, ciepłym językiem saga rodzinna, opowiadająca historię matki i córki wobec burzliwych dziejów Polski XX wieku. Wbrew pułapkom losu tworzą kochającą rodzin, patrzą na świat z radością życia. Od pierwszych stron książki wciągają nas w swój świat.
„Życie, jakie by nie było, zawsze jest silniejsze od śmierci” – powiedziała Zofia do córki. I to zdanie okazało się myślą przewodnią dalszych losów bohaterek powieści: „Bez pożegnania”, „Szkoła pod baobabem”, „Koło Graniaste” i „Mea culpa”.
Kasia powoli leczy się z traumy. Praca, kolejne podróże i przypadki tworzą nowe spotkania i uśmiechy losu. W przaśnej PRL-owskiej rzeczywistości, w trosce o przyszłość rodziny Zofia coraz bardziej musi liczyć tylko na siebie.
Niespokojny, pełen trudnych momentów dla Polski rok 1968 daje się bohaterkom we znaki w sferze osobistej. Kiedy mija, okazuje się, że warto było go przeżyć, żeby docenić to, co życie może jeszcze podarować i co w nim najważniejsze. W lata 70. Kasia wchodzi z nadzieją, ale „Jak to się skończy” czytelnicy dowiedzą się z tomu następnego, pod takim właśnie tytułem.

„Jest to wspaniale napisany utwór. Wprost gotowy scenariusz filmowy, pełen cudownych charakterów i sytuacji chwytających za gardło. Rewelacja!!! Aromat książki, jej niezwykła pasja, koloryt, emocje, wiarygodność są mi bliskie i wywołują olbrzymie doznania” – Jerzy Antczak

„Ważne są książki takie jak ta, bardzo ważne dla naszej polskiej psychiki. Przyznam się, że czytałem tę kipiącą energią życia i świetnie napisaną książkę też jako odtrutkę na typowe dla polskiego obywatela poczucie przysmucenia, niedostrzegania, jak wiele na lepsze się zmieniło” – Ernest Bryll