Ilustratorka książek, graficzka. Urodziła się w utalentowanej artystycznie rodzinie. Jej dziadkiem był Piotr Kubowicz (znany malarz i nauczyciel rysunku), ojcem – Alfred Lenica (współzałożyciel awangardowej grupy „4F+R”), bratem – Jan Lenica (scenarzysta, reżyser filmów animowanych, jeden z twórców tzw. polskiej szkoły plakatu). Sama od najmłodszych lat przejawiała talent muzyczny i w czasie wojny uczęszczała na lekcje gry na pianinie. W 1949 r. poślubiła Tadeusza Konwickiego. Przeprowadziła się wówczas do Warszawy i rozpoczęła studia na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych. Podjęła też współpracę z tygodnikiem dla dzieci i młodzieży „Świerszczyk”, pismem „Nowa Kultura” oraz czasopismami satyrycznymi, m.in. z „Muchą”. Po uzyskaniu dyplomu artysty grafika kontynuowała pracę w tej dziedzinie. Tworzyła ilustracje nie tylko do czasopism, lecz również do książek, także jej męża („Zwierzoczłekoupiór”, „Dlaczego kot jest kotem?”). W swojej pracowni na Starówce malowała w różnych technikach: szkicowała piórkiem, używała pasteli, kredek, akwareli, chętnie tworzyła też wyklejanki. Jej dzieła prezentowane były na wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych. Wraz z mężem prowadziła bogate życie towarzyskie i przyjmowała w swoim domu najwybitniejszych przedstawicieli ówczesnej elity intelektualnej.