„W poprzedniej swojej powieści zatytułowanej «Odlot dzikich gęsi» Tadeusz Zubiński dowiódł, że sprawy zaliczane dziś do odległej, okupacyjnej historii potrafi ciekawie literacko opisać i ocenić ze współczesnego punktu widzenia, czyli z perspektywy wzbogaconej o zbiorowe doświadczenia, traumatyczne przeżycia Polaków w późniejszym półwieczu.
(…) Najnowsza powieść, opatrzona wymownym tytułem «Dawno i daleko» (której mityczną figurą staje się wspominany tu wielokrotnie bohater «Odlotu... », pesymistyczny pisarz Jassmont), kontynuuje wątek zgubnego, tragicznego dla Polaków dziedzictwa wojny i lat po wyzwoleniu – ale już w okresie tak zwanej małej stabilizacji, czyli w «gomułkowskiej» epoce PRL-u. Nie jest to okres zbytnio hołubiony w polskiej literaturze. Zubiński z intuicją i inwencją, unikając pułapek małego realizmu – który dominował w prozie lat 60. – odtwarza obraz świata zdławionego przez relikty okupacyjnej przeszłości i komunistycznej (...) teraźniejszości. Bohaterowie powieści usiłują dochować wierności swoim kodeksom moralnym, ideałom i wzorcom postępowania wykształconym jeszcze w przedwojennej Polsce – lecz na ogół bez powodzenia. Sugestywnie, z wyczuciem i bagażem doświadczeń i przeżyć wyniesionych z okresu własnej młodości, autor – na tle pięknie, poetycko odmalowanej przyrody – zarysowuje panoramę charakterystycznych postaw ówczesnej zbiorowości polskiej”.

Mieczysław Orski