Książka jest zbiorem fikcyjnych recenzji na temat książek, które nigdy nie istniały. Tytuł „Doskonała próżnia” wydaje się więc idealny. Autor postanowił komentować przestrzeń, której nie wypełniały żadne utwory. Oprócz pseudorecenzji tworzył również szkice książek, które mógłby napisać, gdyby starczyło mu czasu i ochoty. Krytycy nie mogli darować Stanisławowi Lemowi zmarnowanych pomysłów, które stanowiły ich zdaniem zaczyn o wiele doskonalszych form. Z żartobliwych recenzji nie śmiali się tak jak sam autor i czytelnicy.
Wśród udawanych fikcyjnych opisów znalazła się też recenzja Lema na temat książki „Doskonała próżnia”. Trzeba przyznać – niebywała konstrukcja. Pisarz wykpił w niej swój pomysł na twórczość literacką, która zamiast koncentrować się wokół ważnych, aktualnych spraw, skupiała się na tworzeniu tekstów niejako niepotrzebnych, bo w pewnym sensie sztucznych.
Można by pół żartem, pół serio stwierdzić – pisarze też muszą mieć czasem jakieś rozrywki. Warto jednak podejść do tej publikacji poważnie – ma ona dużą wartość w dorobku pisarza.