„Ermida albo Królewna pasterska...” Stanisława Herakliusza Lubomirskiego, wybitnego pisarza i działacza politycznego doby baroku, powstała w 1664 r. jako otwarcie wczesnej twórczości autora, będącego jeszcze pod wpływem literatury włoskiej.
W pisanej wierszem sielance Lubomirski podjął krytyczną analizę mitu arkadyjskiego. Za pasterskim kostiumem kryje się filozoficzny dyskurs o naturze człowieka i niemożności osiągnięcia przez ludzi prawdziwego szczęścia.