Eseistka, historyk literatury, prozaik, tłumaczka literatury pięknej. Córka Władysława Bieńkowskiego, działacza politycznego, socjologa i publicysty, oraz Flory Bieńkowskiej, z domu Trynkus, pisarki i poetki. Studiowała filologię romańską i filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. W 1970 r. obroniła doktorat, a w 1981 r. habilitację (w Instytucie Badań Literackich PAN). W latach 1975–80 prowadziła na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim wykłady z literatury francuskiej i teorii kultury. Od listopada 1981 r. za granicą, pracowała na uczelniach w Niemczech Zachodnich i Francji. Obecnie wykładowca Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Laureatka Nagrody Fundacji Kościelskich (1977), odznaczona Brązowym Medalem Zasłużony Kulturze „Gloria Artis” (2012).
Członek redakcji „Zeszytów Literackich”. Publikowała na łamach „Gazety Wyborczej”, „Przeglądu Politycznego”, „Tekstów”, „Twórczości”, „Tygodnika Powszechnego”, „Więzi”, „Znaku”.