Niemiecki filozof i socjolog. Jeden z głównych ideologów komunizmu, a także organizatorów i przywódców I i II Międzynarodówki. Urodził się jako syn właściciela zakładów włókienniczych w Barmen i w Manchesterze. Po maturze podjął pracę w biurze jednej z fabryk ojca, później pracował w dużej firmie handlowej w Bremie. Służbę wojskową odbył w Berlinie, gdzie poznał zwolenników Hegla. W 1844 r. wyjechał do Paryża i rozpoczął tam działalność w Związku Komunistów, należał również do innych organizacjach robotniczych. Tam też poznał Karola Marksa, z którym nawiązał bliską współpracę. W kolejnych latach przebywał z Marksem w Paryżu i Brukseli, gdzie należał do redakcji opozycyjnego pisma „Nowa Gazeta Reńska” („Neue Rheinische Zeitung”). Brał udział w powstaniu badeńskim. Później mieszkał w Manchesterze, a następnie w Londynie, gdzie zakładał I i II Międzynarodówkę oraz włączył się w obronę Komuny Paryskiej.
Pisma Engelsa poświęcone są głównie obronie i wyjaśnianiu myśli Karola Marksa. Sam stworzył pojęcie materializmu dialektycznego. Jego poglądy wywarły znaczny wpływ na ideologię systemu komunistycznego w Związku Radzieckim.
Fryderyk Engels zmarł w 1895 r., jego zwłoki zostały skremowane, a prochy – zgodnie z życzeniem zmarłego – wrzucone do Atlantyku.
Spośród pism niemieckiego filozofa po polsku wydano m.in.: „Położenie klasy robotniczej w Anglii” (1845), „Wojna chłopska w Niemczech” (1850), „Rewolucja i antyrewolucja w Niemczech” (1851), „Rozwój socjalizmu od utopii do nauki” (1877), „Pochodzenie rodziny, własności prywatnej i państwa” (1884), „Kapitał” (cz. II i III, 1885 i 1895).