Szwajcarski historyk sztuki i estetyk, uczeń Jacoba Burckhardta, profesor uniwersytetów w Bazylei, Berlinie, Monachium i Zurychu. Autor wielu opracowań dotyczących sztuki klasycznej, renesansowej i barokowej. W „Podstawowych pojęciach historii sztuki” (1915) – swojej najbardziej znanej książce – opisał schemat rozwoju form przedstawieniowych w okresie renesansu i baroku, przyczyniając się do upowszechnienia analizy formalnej dzieł sztuki. Inne ważne książki Wölfllina to: „Renaissance und Barok” (1888), „Die klassische Kunst” (1899), „Das Erklären von Kunstwerken” (1921), „Die Kunst der Renaissance: Italien und das deutsche Formgefühl” (1931) i „Gedanken zur Kunstgeschichte” (1941).