Francuski pisarz. Syn prostego człowieka, który wzbogacił się w czasie rewolucji i przyjął szlacheckie nazwisko. Między 6. a 14. rokiem życia uczył się w szkole z internatem w Vendome, szkołę średnią ukończył w rodzinnym mieście. Podjął studia prawnicze na Sorbonie, uczęszczał też na wykłady z literatury i filozofii. Przez cztery lata prowadził drukarnię. Pierwsze swoje utwory – w większości romanse awanturnicze – wydawał pod pseudonimami. W 1829 r. osiągnął pierwszy sukces literacki książką „Szuanie”. W tym samym roku ukazała się jego powieść „Fizjologia małżeństwa”, która stała się pierwszym utworem słynnego cyklu „Komedia Ludzka”.
Kluczem do całości cyklu (85 utworów ukończonych, reszta w formie notatek i fragmentów) i najważniejszą jego częścią jest „Ojciec Goriot” (1834–35), w którym Balzak wprowadził postaci pojawiające się później w innych jego powieściach. „Komedia Ludzka” to realistyczny, wnikliwy i krytyczny obraz francuskiego społeczeństwa.
Najsłynniejsze dzieła pisarza to: „Eugenia Grandet” (1833), „Kobieta trzydziestoletnia” (1834), „Stracone złudzenia” (1837–43) i „Kuzynka Bietka” (1846). Tłumaczem Balzaka w Polsce był głównie Tadeusz Boy-Żeleński (34 utwory).
Po wieloletnim romansie w 1850 r. w Berdyczowie Balzak poślubił Polkę Ewelinę Hańską.
Pisarz został pochowany na cmentarzu Pere-Lachaise w Paryżu.