Zamierzeniem niniejszego studium jest ukazanie wizerunku Hunów i jego różnych odcieni od czasów starożytnych do niemal nam współczesnych. W pierwszym rozdziale zawarto ogólną charakterystykę społeczeństw koczowniczo-nomadycznych. Jest on wprowadzeniem do tematyki i argumentem w obronie postawionej przez autora hipotezy, że Hunowie nie różnili się od nich za bardzo. Drugi przedstawia historię Hunów od czasów najdawniejszych do ich zejścia ze sceny dziejów. Rozdział trzeci jest charakterystyką Hunów w oparciu o analizę współczesnych im źródeł historycznych uzupełnionych późniejszymi badaniami naukowymi. Kolejne rozdziały odsyłają miejscami do poprzednich. Czwarty omawia wizerunek Hunów w podaniach i literaturze ludów germańskich. Rozdział piąty dotyczy genezy ewenementu Hunów w kulturze węgierskiej. Ostatni rozdział potraktowano jako uzupełnienie piątego i czwartego oraz ciekawostkę. Niniejsza praca pomyślana została jako popularnonaukowa, adresowana do ludzi, którzy z tematyką huńską dopiero się zapoznają. Dlatego skupiono się na wybranych, najważniejszych zagadnieniach, a pozostałe tylko zasygnalizowano z nadzieją, że Czytelnik zaciekawiony będzie później sam drążył powyższy temat. Na pierwszy rzut oka może odstraszać odbiorców rozmiar komentarzy (przypisów). Ma on jednak swoje uzasadnienie. Podano w nim nie tylko odsyłacze do literatury, ale przedstawiono też istotne kwestię, których nie można było zawrzeć w tekście głównym, gdyż w przeciwnym razie ciągłość narracji mogłaby zostać zaburzona. W przypisach przytoczono również wiele fragmenty źródeł historycznych.