Pisarz, członek Towarzystwa Szubrawców, bratanek działacza społecznego, prozaika i komediopisarza Jana Borejki Chodźki. Pełnił funkcje obywatelskie i administracyjne na Wileńszczyźnie. Ukończył studia filozoficzne na uniwersytecie w Wilnie, pisywał artykuły satyryczne. Jego pierwsze utwory poetyckie (ody, anakreontyki, epigramaty) utrzymane są w konwencji klasycystycznej. Debiutem powieściowym Ignacego Chodźki był „Poddany” (1829).
Właściwą twórczość literacką pisarz rozpoczął, publikując w 1836 r. na łamach czasopisma „Wizerunki i Roztrząsania Naukowe” gawędę „Domek mojego dziada”, która zapoczątkowała wydaną w 1840 r. serię I „Obrazów litewskich” (seria II–V 1843–50, seria VI opublikowana pośmiertnie w 1862 r.). Popularność przyniosły mu – będące odwrotem od klasycyzmu – nie tylko „Obrazy litewskie”, lecz także „Podania litewskie”. Dzięki utworom tym Chodźko zyskał miano „rzecznika szlachetczyzny”.