Rosyjski dziennikarz, prozaik specjalizujący się w krótkich formach: opowiadaniach, nowelach, także o charakterze autobiograficznym, dramaturg. Pochodził z kupieckiej rodziny żydowskiej. Znał dobrze jidysz, rosyjski i francuski. Po bezskutecznych próbach rozpoczęcia studiów na Odeskim Uniwersytecie rozpoczął naukę w Kijowskim Instytucie Finansów, gdzie poznał swoją przyszłą żonę Eugenię. Brał udział w rosyjskiej wojnie domowej po stronie komunistów, służąc w Czeka. Jako oficer polityczny i redaktor przyfrontowej gazety uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, w szeregach 1. Armii Konnej Siemiona Budionnego. Po wojnie wrócił do Odessy. Pracował tam nad „Opowiadaniami odeskimi” – wspomnieniami z dzieciństwa, poświęconymi m.in. na wpół legendarnym żydowskim bandytom z Moldawanki, w której się urodził.
Od 1923 r. mieszkał w Moskwie. W 1924 r. opublikował kilka opowiadań z cykli „Armia Konna” oraz „Opowiadania odeskie”. Swoje doświadczenia wojenne opisał we wstrząsającym „Dzienniku 1920”. Kiedy rozpoczęły się stalinowskie prześladowania, pomimo sukcesów literackich odniesionych na początku lat 30., przestał publikować. W kolejnych latach pracował jako reporter na Ukrainie i Kaukazie.
Podczas Wielkiej Czystki, 16 maja 1939 r. został aresztowany. Oskarżono go o działalność trockistowską, szpiegostwo na rzecz Francji i Austrii, a także o członkostwo w organizacji terrorystycznej. 27 stycznia 1940 r. został rozstrzelany. NKWD skonfiskowało wiele jego rękopisów. Zrehabilitowany w 1954 r., po śmierci Stalina. Dwa lata później jego utwory oficjalnie powróciły do literatury radzieckiej.