Socjolog i politolog, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, także publicystka. Wnuczka przedwojennego posła Witolda Teofila Staniszkisa i córka działacza antykomunistycznego podziemia Witolda Staniszkisa, wyniosła z domu tradycje patriotyczne. Ukończyła studia w Sekcji Socjologicznej Wydziału Filozoficznego UW. Więziona przez siedem miesięcy za udział w protestach studenckich w marcu 1968 r., została następnie usunięta z uniwersytetu, gdzie uprzednio pracowała jako asystentka. Mimo to kontynuowała karierę naukową. W 1971 r., będąc nauczycielką w szkole pielęgniarskiej, obroniła doktorat, na podstawie którego wydano książkę „Patologia struktur organizacyjnych”. W 1978 r. uzyskała stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w dziedzinie socjologii.
W sierpniu 1980 r. została zaproszona przez Międzyzakładowy Komitet Strajkowy w Gdańsku do negocjacji, które doprowadziły do powstania NZZ „Solidarność”. Po ogłoszeniu stanu wojennego wykładała we Wszechnicy Solidarności i publikowała w prasie podziemnej. Wykładała też w wielu uniwersytetach – UCLA, Harvard, Michigan, a także w Chinach, Japonii i na Tajwanie. Była stypendystką w Wilson Center w Washingtonie. W 1981 r. została przywrócona do pracy w Instytucie Socjologii UW. Tytuł naukowy profesora uzyskała w 1991 r.
Obecnie Jadwiga Staniszkis wykłada na Uniwersytecie Warszawskim i w Wyższej Szkole Biznesu w Nowym Sączu. Pracuje też w Instytucie Studiów Politycznych PAN. Specjalizuje się w socjologii organizacji, socjologii ekonomicznej, teorii realnego socjalizmu i postkomunizmu oraz w zagadnieniach globalizacji. Jest autorką wielu prac o charakterze naukowym i popularnonaukowym. Do najbardziej znanych należą m.in. „Ontologia socjalizmu”, „Postkomunizm”, „Władza globalizacji”. „O władzy i bezsilności”.