CHIROMANCJA to jedna z najbardziej popularnych i niestety też dość skomplikowanych metod wróżenia – w tym przypadku za pomocą dłoni. Według tej dziedziny nasza dłoń zawiera ogrom różnych informacji o naszej przeszłości, teraźniejszości, a nawet przyszłości. Sztuka ta narodziła się najprawdopodobniej w starożytnych Indiach, skąd rozprzestrzeniła się do Chin. Czytanie z dłoni jest jak matematyka – są to po prostu ściśle określone reguły odczytywania znaków, których nie można pod żadnym pozorem zmieniać dla własnego widzimisię. Karty zwykłe służą do gry w makao, pokera, jak również do przepowiadania przyszłości. Kartomancja to wróżenie z kart. Najczęściej są to karty do gry 24-listkowe (od asa do dziewiątek), 32-listkowe (od asa do siódemek) lub 52-listkowe (od asa do dwójek). Poszczególnym kartom przypisuje się różne znaczenia, przyjęcie pewnych zasad znaczenia poszczególnych kart jest sprawą indywidualnych skłonności. Wróżenie z kart zwykłych polega na odszukiwaniu symboliki czterech kolorów kart, a mianowicie: trefl, karo, kier, pik. Każdemu kolorowi jest przypisana pewna ogólna właściwość. W każdym kolorze są 3 figury. Pozostałe karty oczkowe oznaczają pewne zdarzenia losowe. Karty zwykłe są wieloznaczne, co umożliwia różne interpretowanie wypowiedzi. Odczytywanie znaczenia kart polega na kojarzeniu, przez co uzyskuje się wypowiedź czasami zgodną z oczekiwaniami zainteresowanej osoby. Może się wydawać, że w XXI wieku zaklęcia miłosne istnieją wyłącznie w powieściach fantasy. Jednak nie ma wróżki, która przynajmniej raz dziennie nie słyszy: „chcę, żeby on się we mnie zakochał!”.
Zaklęcia miłosne możemy podzielić na dwie grupy. Pierwsza służy do przywoływania miłości ogólnie, czyli zaklęcia i rytuały mają sprawić, że spotkamy wymarzonego partnera, prawdziwą miłość. Druga grupa zaklęć miłosnych to właściwie uroki miłosne rzucane na konkretne osoby. Zaklęcia miłosne mają jeden cel: sprawić, żeby on/ona zakochał się (często ponownie). W książce podaliśmy czytelnikom szereg przepisów i recept, opartych na zabobonach i czarach ubiegłych stuleci. Wiele z tych przesądów przetrwało i stosowane są jeszcze teraz. Nie komentując istoty czarów, stwierdzamy, że miłość, jeżeli ma być prawdziwą i przynieść szczęście, to nie powinna być wzbudzana sztucznymi środkami, lecz zaletami własnymi. Obopólna harmonia, zaufanie wzajemne, głębokie uczucie mogą być rękojmią idealnego związku dwojga istot. To co jest sztuczne, jest nietrwałe. Miłość zdobyta w sposób podstępny, lub przy pomocy czarów, nie może dać pełnego zadowolenia i nie może być trwała. Nie posiada tych wszystkich znamion, które posiada prawdziwa, naturalna miłość.