Papież, święty Kościoła katolickiego; filozof historii, fenomenolog, mistyk, poeta i poliglota. Studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim. W czasie wojny był pracownikiem fizycznym. W 1941 r. wraz z przyjaciółmi założył Teatr Rapsodyczny. W 1942 r. wstąpił do tajnego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Krakowie, rozpoczął też konspiracyjne studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. 1 listopada 1946 r. otrzymał święcenia kapłańskie. W 1948 r. na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego otrzymał tytuł doktora. Wykładał w seminariach i na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 1958 r. został mianowany biskupem, w 1963 r. – arcybiskupem metropolitą krakowskim, a w 1967 r. – kardynałem. Uczestniczył w obradach Soboru Watykańskiego II. Na zwołanym po śmierci Jana Pawła I drugim konklawe w 1978 r. został wybrany na papieża i przybrał imię Jana Pawła II.
Pontyfikat Jana Pawła II odznaczał się otwarciem na dialog ze światem. Odbył ponad 100 podróży apostolskich do krajów na wszystkich kontynentach, osiem pielgrzymek do Polski. Wiele uwagi poświęcał budowaniu jedności między Kościołami chrześcijańskimi, spotykał się też z przedstawicielami innych religii, podejmował się mediacji w sporach międzynarodowych. Zapoczątkował tradycję Światowych Dni Młodzieży, przeprowadził liczne kanonizacje i beatyfikacje. W okresie Wielkiego Jubileuszu roku 2000 dokonał historycznego wyznania win Kościoła. 1 maja 2011 r. został beatyfikowany przez papieża Benedykta XVI, a 27 kwietnia 2014 r. kanonizowany przez papieża Franciszka.
Opublikował wiele encyklik, listów apostolskich, rozpraw filozoficznych, a także zbiory wierszy, poemat „Pieśń o Bogu krytym”, dramaty „Przed sklepem jubilera”, „Brat naszego Boga”.