Polityk i ekonomista, poseł na Sejm IV kadencji, minister w rządach Leszka Millera i Marka Belki, członek Rady Polityki Pieniężnej.
Absolwent I Publicznego Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Opolu (1967). Ukończył studia na Akademii Ekonomicznej w Krakowie, następnie podjął pracę na tej uczelni. W 1980 r. uzyskał stopień doktora, sześć lat później się habilitował. W 1994 r. otrzymał tytuł profesora nauk ekonomicznych. Specjalizuje się w ekonomii politycznej oraz gospodarce i administracji publicznej. Autor ponad 200 publikacji, także książkowych.
Był członkiem Związku Młodzieży Socjalistycznej oraz Socjalistycznego Związku Studentów Polskich. Od 1970 r. do jej rozwiązania należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Współpracował jako doradca z wicepremierem Grzegorzem Kołodką oraz prezydentem Aleksandrem Kwaśniewskim.
W latach 2001–05 był posłem na Sejm IV kadencji, wybranym z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Od 2001 r. sprawował urząd ministra pracy i polityki społecznej, następnie ministra gospodarki, pracy i polityki społecznej, a także wicepremiera. Firmował swoim nazwiskiem plan rządu naprawy finansów publicznych (tzw. plan Hausnera).
W lutym 2005 r. wystąpił z Sojuszu Lewicy Demokratycznej i klubu parlamentarnego tej partii. Zaangażował się w utworzenie nowej formacji politycznej – Partii Demokratycznej. Z rządu odszedł 31 marca 2005 r. Na pierwszym kongresie PD objął stanowisko wiceprzewodniczącego partii, z jej list bez powodzenia kandydował w wyborach parlamentarnych. Od 2010 r. członek Rady Polityki Pieniężnej.
Laureat Nagrody Kisiela 2004. Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 11 listopada 1996 r., w uznaniu wybitnych zasług w służbie publicznej, został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.