Pracownik naukowy Instytutu Badań Literackich PAN, badacz powojennej literatury polskiej, bibliograf i edytor. Napisał między innymi „Zmęczonych fabułą” (1993), książkę o narracjach autobiograficznych Kazimierza Brandysa, Tadeusza Konwickiego i Wiktora Woroszylskiego, oraz monografię „Ocalony w gmachu wiersza” (2007), poświęconą poezji Stanisława Barańczaka. Wśród jego prac bibliograficznych najważniejsze jest obszerne dzieło zespołowe „Bez cenzury 1976–1989. Literatura – ruch wydawniczy – teatr” (1999), którego powstawaniem kierował. W swych pracach łączy zainteresowanie twórczością konkretnych pisarzy z refleksją nad kontekstami społecznymi literatury i narracjami doby PRL-u.