Właściwie Józef Teodor Konrad Korzeniowski. Angielski pisarz polskiego pochodzenia. Syn Apollona Korzeniowskiego, poety, tłumacza i polskiego działacza niepodległościowego, inicjatora powstania tajnego Komitetu Miejskiego – zalążka późniejszego Rządu Narodowego. W 1862 r. razem z żoną zesłano go w głąb Rosji. Matka Konrada zmarła podczas deportacji na gruźlicę. W 1868 r. ciężko chory ojciec uzyskał zwolnienie i zamieszkał z synem we Lwowie. Wkrótce potem osierocony Konrad trafił pod opiekę wuja Tadeusza Bobrowskiego. Chorowitego chłopca wysłano do Francji, gdzie w wieku 17 lat został marynarzem. Gdy nie przedłużono mu paszportu, zaciągnął się do brytyjskiej marynarki. Podczas licznych rejsów, zwiedził wiele egzotycznych krajów, m.in. Indie i Sumatrę. Dosłużył się stopnia kapitana. W połowie lat 90. XIX w. poświęcił się wyłącznie pisarstwu. Ożenił się z Brytyjką i zamieszkał na angielskiej wsi. Wybuch I wojny światowej zastał go w Krakowie. Po dwóch miesiącach spędzonych częściowo w Zakopanem udało mu się wrócić do Anglii. Pisarz żywo interesował się krajem rodzinnym. Jest autorem szkiców o rozbiorach i odbudowie Polski. W 1920 r. apelował o udzielenie Polakom wsparcia w walce z armią bolszewicką.
Pierwsza powieść Conrada to „Szaleństwo Almayera” (1895). W jego dorobku znajdują się utwory marynistyczne: „Tajfun” i „Lord Jim”, a także polityczne: „Nostromo”, „Tajny agent” i „W oczach Zachodu”. Najbardziej jednak znane jest jego opowiadanie „Jądro ciemności” (1902), w którym obnaża okrucieństwa białego człowieka kolonizującego Afrykę. Wariacją na jego temat jest wybitny film Francisa Forda Coppoli „Czas Apokalipsy” z mistrzowską rolą Marlona Brando.