Polski publicysta, dziennikarz żydowskiego pochodzenia. W 1976 ukończył psychologię na Uniwersytecie Warszawskim. Związany z KOR-em, był jednym z założycieli niezależnego Żydowskiego Uniwersytetu Latającego (1979), Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów oraz – we wrześniu 1980 r. – Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Pracowników Nauki, Techniki i Oświaty, który wkrótce połączył się z NSZZ „Solidarność”. Uniknąwszy internowania, jako Dawid Warszawski publikował w prasie podziemnej. W 1989 r. relacjonował obrady Okrągłego Stołu. Od początku współtworzył „Gazetę Wyborczą”, dla której w latach 1992–95 pisał korespondencje z wojny w Bośni. Autor książek o Okrągłym Stole, wojnie w Bośni i o współczesnym Izraelu.