Poeta. W latach międzywojennych studiował filologię angielską i klasyczną na Uniwersytecie Warszawskim. Jego debiutem była poetycko-satyryczna powieść „Porfirion Osiełek, czyli Klub Świętokradców” opublikowana w 1929 r. Związany był z grupą Kwadryga. Współpracował z pismem satyrycznym „Cyrulik Warszawski”. W 1930 r. ożenił się z Natalią Awałow, adresatką jego wierszy miłosnych. W latach 1931–33 pracował w polskim konsulacie w Berlinie. Po 1936 r. związał się z prawicowym pismem „Prosto z mostu”. Walczył w kampanii wrześniowej, dostał się do niewoli i do końca wojny był internowany w obozie dla jeńców w Altengrabow. Po wyzwoleniu przebywał we Francji, w Belgii i we Włoszech. W 1946 r. wrócił do kraju i osiadł początkowo w Krakowie. Współpracował m. in. z czasopismem „Przekrój” (gdzie ukazywały się jego satyryczne miniscenki teatralne „Zielona Gęś” oraz „Listy z fiołkiem”), a także z kabaretem Siedem Kotów. Po krótkim pobycie w Szczecinie przeniósł się do Warszawy. W 1950 r., krytykowany przez ówczesne władze, odsunął się od życia w stolicy i zamieszkał w mazurskiej leśniczówce Pranie. Tam powstały jego najsłynniejsze poematy „Niobe”, „Wit Stwosz” oraz cykl „Kronika olsztyńska”.