Pseudonim Jan Andrzej Stanisław Kowalski. Pisarz i publicysta, także popularyzator jazzu. Pochodził z zasymilowanej rodziny żydowskiej. W 1939 r. przedarł się z okupowanej Warszawy do Wilna. Uciekał jeszcze nie raz. Z francuskimi dokumentami próbował przedostać się do neutralnej Szwecji, ale złapano go i uwięziono w obozie koncentracyjnym w Norwegii. Po wojnie przez rok pracował dla Międzynarodowego Czerwonego Krzyża, kierował też biurem prasowym polskiego poselstwa w Kopenhadze. Do Warszawy wrócił w 1946 r. Zatrudnił się w redakcji „Przekroju”(1950–53), a potem „Tygodnika Powszechnego” (1956). Kiedy ten drugi tygodnik został zamknięty po odmowie druku nekrologu Stalina, na Tyrmanda nałożono nieoficjalny zakaz publikacji. Z bezczynnością walczył, komentując pierwsze miesiące 1954 r. w dzienniku – dopóki wydawnictwo Czytelnik nie zaproponowało mu napisania powojennej powieści sensacyjnej. Wydany w 1955 r. „Zły” zrobił furorę i przyniósł autorowi rozgłos. Pod koniec lat 50. Tyrmand ożenił się (po raz drugi) z projektantką mody Barbarą Hoff. Był liderem powstającego ruchu jazzowego: organizował festiwale, wydał książkę „U brzegów jazzu”. Opublikował również pierwszą część „Wędrówek i myśli porucznika Stukułki” i zbiór opowiadań „Gorzki smak czekolady Lucullus”. Kolejne książki: „Siedem dalekich rejsów” i „Życie towarzyskie i uczuciowe”, zatrzymała cenzura. W 1966 r. – po wcześniejszym pobycie we Francji i Izraelu – pisarz osiedlił się w USA. Pracował dla magazynu „The New Yorker”, wykładał w State University of New York. W 1981 r. został dyrektorem Rockford Institute.