Poeta, pisarz, krytyk literacki, także tłumacz. Należał do grupy literackiej Ziewonia, która głosiła wspólnotę słowiańszczyzny. Uczestnik powstania listopadowego. W końcu lat trzydziestych XIX w. wyemigrował do Francji. Tam wstąpił do Towarzystwa Demokratycznego Polskiego. W 1848 r. osiadł w Krakowie, gdzie związał się z konserwatywnymi środowiskami skupionymi wokół pism „Czas” (w latach 1856–60 redaktor literackiego dodatku gazety) i „Przegląd Polski”. Współzałożyciel (1872) i członek Akademii Umiejętności.
Autor licznych wierszy inspirowanych folklorem – polskim i ukraińskim („Dumki”, 1838), gawęd biograficznych, prac historycznych i literaturoznawczych („Portrety literackie”, 1865–75). Przełożył na polski „Odyseję” Homera (1873–74), „Słowo o wyprawie Igora”, „Rękopis królowodworski”, utwory Michała Anioła, Horacego, ukraińskie pieśni ludowe.
W 1881 r. jego prochy z cmentarza Rakowickiego przeniesiono na Skałkę i złożono w krypcie zasłużonych pod kościołem.