Publicysta, etnograf, działacz polityczny. W okresie gimnazjum wstąpił do tajnej organizacji młodzieżowej stanowiącej komórkę Związku Narodu Polskiego. Po jej wykryciu w 1843 r. dostał się do cytadeli. Po ciężkim śledztwie został skazany na zesłanie do służby wojskowej na Kaukazie, gdzie przebywał 12 lat. W chwilach wolnych gromadził materiały historyczne i etnograficzne, dotyczące miejscowej ludności i rejonu. Amnestionowany w 1857 r. wrócił do kraju. Od 1861 r. mieszkał w Warszawie, nawiązał kontakt z ruchem spiskowym. Po wybuchu powstania styczniowego został jednym z członków podziemnych władz powstańczych – Komisji Wykonawczej Rządu Narodowego. Po upadku powstania zbiegł za granicę. Wydawał pismo „Braterstwo”. W 1865 r. opublikował „Myśli o naszych działaniach w kraju i za granicą”, gdzie wystąpił jako przeciwnik wynaradawiania Rusinów i Litwinów, wzywał do współdziałania z ruchami rewolucyjnymi w Rosji dla wspólnego wywalczenia wolności. Po 1871 r. otrzymał zezwolenie na pobyt w Galicji i osiadł we Lwowie, gdzie zajął się opracowaniem wspomnień kaukaskich.