Astronom, matematyk, lekarz, prawnik, ekonomista, kanonik kapituły warmińskiej. Studiował w Akademii Krakowskiej, w Bolonii, Padwie i Ferrarze. Do Polski wrócił w 1503 r. Był sekretarzem i lekarzem biskupa warmińskiego Łukasza Watzenrodego. W 1510 r. osiadł we Fromborku jako kanonik. Podczas wojny polsko-krzyżackiej w latach 1520–21 brał udział w obronie olsztyńskiego zamku. W 1509 r. w Krakowie ukazał się jego przekład łaciński greckich listów Teofilakta Symokatty. W 1517 r. sporządził projekt reformy walutowej, który przedłożył na sejmiku w Toruniu. W powstałym na tej podstawie traktacie „Monetae cudendae ratio” postulował m.in. ujednolicenie monety pruskiej i polskiej. Zarysem teorii heliocentrycznej Kopernika była rozprawa „Commentariolus” (ok. 1510), nie drukowana, krążąca jedynie w odpisach. Słynne dzieło „De revolutionibus orbium coelestium” („O obrotach sfer niebieskich”) powstało w latach 1515–30, astronom wydał je jednak dopiero po namowach niemieckiego uczonego Retyka. W 1540 r. w Gdańsku ukazał się wyciąg z rozprawy pt. „Narratio Prima”, trzy lata później – cały wykład. Dzieło Kopernika wywołało krytykę m.in. Marcina Lutra i Jana Kalwina. Kościół katolicki potępił teorię astronoma po soborze trydenckim, a w 1616 r. „O obrotach sfer niebieskich” zostało wpisane do indeksu ksiąg zakazanych, skąd usunięto je dopiero w 1758 r.
