„Moralia”, inspirowane „Adagiami” Erazma z Rotterdamu, zajmują szczególne miejsce w bogatej twórczości epickiej, moralistycznej i satyrycznej najpłodniejszego poety doby baroku. Wacław Potocki dokonuje w nich oceny współczesnej mu Polski w aspekcie społeczno-politycznym oraz religijnym. Waloryzacja cech i zachowań rodaków prowadzi go do pesymistycznego wniosku o utracie niezależności politycznej przez Rzeczpospolitą.
„Moralia, abo rzeczy do obyczajów, nauk i przestróg w każdym stanie żywota ludzkiego z łacińskich i z polskich przypowieści ojczystym krótko napisane wierszem. Część pierwsza księgi pierwszej przekładania z greckiego języka Erazma Roterodama przez Wacława Potockiego, podczaszego krak[owskiego], roku pańskiego 1688” – jak brzmi pełen, iście barokowy tytuł – to jeden z głównych zbiorów autora, który pozostawił on po sobie ok. 300 tysięcy wersów rozpisanych na rozmaite pod względem tematycznym utwory.