Prozaiczka i dramatopisarka. W latach 1931–33 przebywała w sierocińcu prowadzonym przez zakon sióstr felicjanek. II wojnę światową spędziła w Krakowie. Była członkiem AK. W tym czasie rozpoczęła twórczość literacką. Debiutowała w 1945 r. Od 1952 r. należała do Związku Literatów Polskich. Jej autobiograficzna powieść „Drewniany różaniec” (1953) została zekranizowana przez Ewę i Czesława Petelskich w 1964 r. Opublikowała wiele książek dla dzieci i młodzieży. Wśród nich najbardziej znana to „Kochana rodzinka i ja” (1961), która w 1976 r. została wyróżniona przez czytelników czasopisma „Płomyk”.
W 1980 r. otrzymała nagrodę Prezesa Rady Ministrów za twórczość literacką dla dzieci i młodzieży.