W Piśmie Świętym jest opisany przypadek, w którym Jezus wypędza demony z Gerazeńczyka. Pan Jezus jest pierwszym, a w istocie rzeczy jest jedynym egzorcystą, bo jako Bóg ma władzę nad wszelkim stworzeniem. Mocy rozkazywania złym duchom udzielił apostołom. Dlatego jeśli oni wyrzucają złe duchy przez modlitwę Kościoła, to tylko siłą i obecnością Ducha Świętego.
Od tamtych czasów do dnia dzisiejszego ludzie doświadczają różnego rodzaju ataków, dręczeń i zniewoleń ze strony Złego. Niniejsza książka przedstawia przypadki kapłanów, którzy mocą władzy kapłańskiej sprawują posługę uwolnienia. Egzorcyzm i uwolnienie zakładają jednak nawrócenie konkretnej, poszkodowanej osoby, czyli odwrócenie się od grzechu. Egzorcyzmy nie są magicznymi aktami będącymi w dyspozycji Kościoła, ale stanowią żywe, realne i osobowe działanie Boga, które jest niejako namacalne przez obserwację skutków Boskiej interwencji.

„Kiedyś przyszła do mnie kobieta ze swoim dzieckiem, które od pierwszego roku życia mówiło biegle po angielsku i włosku. W dodatku umiało modlić się na różańcu. Rzecz zupełnie niewytłumaczalna. Wpadało też w późniejszych latach w wielką agresję. Okazało się, że jest zniewolone. Usłyszałem od zrozpaczonej kobiety: Proszę księdza, to konsekwencja moich grzechów…” – ks. Michał Olszewski