Irlandzki poeta, prozaik i dramatopisarz. Przedstawiciel modernistycznego estetyzmu. Ekscentryk. Za kontakty homoseksualne skazany na dwa lata ciężkich robót. Po odbyciu kary zmienił nazwisko. Jego styl życia znalazł odzwierciedlenie w twórczości wielu znanych pisarzy i reżyserów. Jest bohaterem kilkunastu biografii literackich i filmowych. Zmarł, opuszczony, w podrzędnym paryskim hotelu w wyniku zapalenia opon mózgowych.
Autor m.in.: „Szczęśliwego księcia i innych opowiadań” (1888), finezyjnych komedii satyrycznych – dzięki którym zyskał miano „lorda Paradoksa” – „Upiór rodu Canterville’ów” (1887), „Kobieta bez znaczenia” (1894), „Mąż idealny” (1895), „Brat marnotrawny” (1895), a także poematu „Ballada o więzieniu w Reading” (1898) oraz autobiograficznego monologu „De profundis” (1905). Jego najbardziej znane dzieło – „Portret Doriana Graya” – powstało w 1890 r.