„Pamiętniki kwestarza” ukazały się w 1844 r. jako trzecia seria „Obrazów litewskich” i są najpopularniejszą powieścią Ignacego Chodźki. Forma pamiętnikarska pozwoliła autorowi na ukazanie scen z życia zaścianka szlacheckiego, a także wielkich wydarzeń historycznych widzianych z tej perspektywy. Powieść zawiera interesujące opisy obyczajów szlachty litewskiej z przełomu XVIII i XIX w., czerpane z dziecięcych wspomnień autora. Znajdują się w niej również barwne portrety postaci charakterystycznych: fikcyjnych i historycznych (Radziwiłłowie, Napoleon).
„Pamiętniki kwestarza” porównano z „Pamiętnikami Soplicy” Henryka Rzewuskiego, należącymi do tego samego nurtu gawędy szlacheckiej. Nawiązaniem do trzeciej serii „Obrazów litewskich” były „Nowe pamiętniki kwestarza”, opublikowane po śmierci Chodźki.