W niniejszym tytule przeczytamy m.in. o polskim geologu, archeologu Kazimierzu Grochowskim, który w 1914 r. został dyrektorem oddziału mongolskiego dużej rosyjskiej firmy złotonośnej i zamieszkał na terenie Mongolii Wewnętrznej (dziś część Mandżurii). W 1917 r. był uczestnikiem i jednym z kierowników ekspedycji badawczej Sederholma do Urianchaju. Od 1920 r. mieszkał w Harbinie, gdzie został nauczycielem, a potem dyrektorem polskiego Gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza w Harbinie i redaktorem kilku polskich gazet wydawanych w Mandżurii. Prowadził też intensywne badania archeologiczne w Mandżurii, badając ruiny dawnych koreańskich miast-państw Buyeo (Fuyu) i Balhae (Bohai). Relacje z badań publikował w czasopismach naukowych Harbinu i w popularnonaukowych pismach w Polsce.
