„Powieść o Lisie” to średniowieczny utwór starofrancuski mający charakter wręcz archetypiczny. Opowieści o Lisie rozeszły się z czasem po całej Europie, sprawiając iż rzeczony utwór - tak pod względem alegorycznych moralizatorskich treści, jak i baśniowej formy - stanowi bardzo ważny moment w procesie powstawania literackiej kultury europejskiej. Wiek XIII – to okres, w którym rozwija się bujnie literatura mieszczańska. Zyskujące sobie coraz większe znaczenie społeczne i ekonomiczne mieszczaństwo nie szczędzi grosza wędrownym truwerom, stając się ich mecenasem. Rozwija się zatem i liryka, i powieść. A powieść – to właśnie wspomniane już fabliaux, jak również „Roman de Renart”, czyli „Powieść o Lisie”. Skąd wzięła się sama powieść? Zapewne ze starożytnych baśni greckich i rzymskich oraz z ustnej tradycji ludowej. Może nawet z jakichś praźródeł celtyckich typu Mabinogion? Opowieści rodem z Lisa – sięgając aż po Rosję, Ukrainę i Finlandię – były w ciągu licznych dziesięcioleci wzbogacane o coraz to nowe branches-gałęzie, choć również i zniekształcane czy okaleczane.
