Twórca kroniki, Prokosz (Prochorus, Procosius), miał być pierwszym arcybiskupem Krakowa, żyjącym w X wieku. Według niej Polacy mieli prehistoryczny rodowód: pierwsza nazwa Polski brzmiała „Sarmacja”, a jej władca nosił imię Sarmata i jako król panował w II połowie XVIII wieku p.n.e. Prokosz doprowadza opowieść do początków panowania Mieczysława (Mieszka) I – późniejsze fragmenty przepadły. Przez jej karty przewijają się kolejni władcy, a także cenne informacje o obyczajach, wierzeniach, życiu politycznym, społecznym i gospodarczym Sarmacji ‒ Lechii ‒ Polanii.
Wstęp przygotowany przez Janusza Bieszka jest ciekawym wprowadzeniem do lektury.
