Jan Kochańczyk pisze o kuchni staropolskiej z pasją i humorem. „Kiedy wszedł na ekrany znakomity film Francisa Forda Coppoli «Ojciec chrzestny», posypały się gromy na twórców. Zarzucano im szczególnie wyrafinowane okrucieństwo. Nie chodziło bynajmniej o liczne sceny krwawych porachunków między gangsterami. Miłośników zwierząt oburzył przede wszystkim obraz odciętego, końskiego łba, w łóżku jednego z bohaterów. Nie pomagały wyjaśnienia, że głowę czworonoga zakupiono w wytwórni konserw dla piesków, a zwierzę potraktowano i uśmiercono prawdziwie «po ludzku».
Nasi przodkowie byli chyba mniej wrażliwi. Końskie łby uchodziły za szczególny przysmak, godny hetmańskich ust. Jeszcze w połowie XIX w. dostojny pan Roman Sagnuszko, aby uczcić czcigodnego pułkownika Marcelego Tarnowskiego, zaserwował mu głowę źrebięcia na półmisku. «Wiadomo, że w dawnych czasach u nas tylko przed hetmanem taki półmisek stawiano» – przytacza słowa dawnego pamiętnikarza Elżbieta Kawecka. Inni goście musieli zadowolić się mniej atrakcyjnymi fragmentami pieczonego źrebaczka (...)”.
I tak baja o gotowaniu autor, nie szczędząc przy tym ani szczegółowych opisów wyśmienitych potraw, ani humoru i fantazji godnych najlepszego bajkopisarza. Jeśli zatem chcemy przekonać się, jak jadali August III czy Stanisław August Poniatowski oraz kim był najsławniejszy rzeźnik w historii Polski, koniecznie zajrzyjmy do tej publikacji.