Nastało przedwiośnie, a wraz z nim nieuniknione zmiany... Po wielu latach Polska odradza się z niewoli. Nie jest to jednak czas świetności i błogostanu, ale okres dynamicznych i często bolesnych przekształceń. W atmosferze rewolucji, rodzących się i upadających idei poznajemy głównego bohatera powieści – Cezarego Barykę. Stajemy się świadkami wewnętrznej przemiany tego młodego człowieka, buntu, miłości i zmian światopoglądowych targających jego duszą i umysłem. A wszystko to osnute jest autentycznymi obrazami wydarzeń tamtych arcyciekawych czasów.
„Przedwiośnie” to jedna z najlepszych powieści Stefana Żeromskiego. Rozmach, z jakim została napisana, dynamiczny język i krytyczna analiza rzeczywistości II Rzeczypospolitej zapewniły jej stałe miejsce w kanonie polskiej literatury. Omówienie autorstwa Jolanty Chrostowskiej-Sufy analizuje główne elementy kompozycyjne utworu, a także wątki związane z historią Polski i dojrzewaniem Cezarego Baryki. Pomaga też zrozumieć, na czym polegały mity polskiego dworu i szklanych domów oraz co oznaczała – znana, co prawda, z powieści Juliusza Kadena-Bandrowskiego, ale odnosząca się do powieści Żeromskiego – radość z odzyskanego śmietnika.