Pedagogika otrzymuje niezwykły prezent w postaci głębokiego, współczesnego odczytania dzieła aż siedmiu mistrzów pedagogiki polskiej, których najważniejsze prace powstały w okresie międzywojnia, a uczyniono wiele starań o to, by pozostali zapomniani i traktowani zdawkowo, jako postacie muzealne i książki tylko archiwalne, gdy tymczasem wykonali ogromną pracę analityczną i twórczą. Autor wykazuje, że pragnieniem ich była najlepsza w świecie oświata, aby wychowanie i kształcenie w Polsce miało najlepszą w świecie podbudowę naukową - w tym celu studiowali najnowsze dzieła światowe, sięgali do najlepszych tradycji, poszukiwali twórczo istoty wychowania sprzyjającego pełni rozwoju każdej jednostki. Doprowadzili pedagogikę polską na szczyty i na próg jej własnej teoretyczności.
