„Wiersze z «Raptularza» krążą wokół doświadczenia dzieciństwa, związanych z nim wtajemniczeń. Uderza mnie powracający motyw światła, który zdaje się budować nastrój religijności. Niełatwo zaszufladkować tę poezję, Adrian Sinkowski tyleż zdaje się być klasykiem, choćby w upodobaniu do regularności stroficznej, co awangardzistą, w swojej fascynacji rzeczami i codziennością” – Maciej Urbanowski
„Adrian Sinkowski od lat wykazywał zbyt daleko nawet idącą ostrożność: nie spieszył się z publikowaniem wierszy, nie mówiąc już o staraniach, by zebrać je w tomik. Ukazujący się po jedenastu latach od jego debiutu w prasie «Raptularz» to książka dojrzała, wzbogacająca poezję polską o ton dyskretnie filozoficzny, skupiająca uwagę na detalu” – Bohdan Zadura
„Przedmioty w «Raptularzu» nieustannie podlegają presji czasu, rozpadają się, umierają, przeistaczają w coś innego. Adrian Sinkowski usiłuje uchwycić ich przelotny stan, nadać mu trwałość i wystawić na próbę. Tak rodzi się dystans, a dzięki niemu uwalnia się jedność trwania: umierający ojciec przekazuje swoją tożsamość synowi” – Bronisław Wildstein
