Czasopismo założone w 1979 r. przez grupę polskich intelektualistów, wydawane pod nazwą „Res Publika” poza cenzurą. Do 1981 r. ukazało się osiem numerów kwartalnika. Wznowione w 1987 r. jako miesięcznik wychodzący w oficjalnym obiegu. Wśród czołowych współpracowników „Res Publiki” znaleźli się Paweł Śpiewak, Barbara Toruńczyk, Andrzej Micewski i Stefan Kisielewski.
„Res Publica” zasłynęła z publikowania tekstów intelektualistów z Polski i innych krajów, takich jak Hannah Arendt, Isaiah Berlin, Michael Oakeshott, którzy na skutek działań cenzury w zasadzie nie byli znani polskim czytelnikom. Pismo odegrało także znaczącą rolę w przygotowaniu klimatu politycznego niezbędnego do podjęcia obrad Okrągłego Stołu.
W marcu 1992 r. „Res Publika” zawiesiła na krótko swoją działalność. Po uzyskaniu wsparcia Fundacji im. Stefana Batorego zespół redakcyjny czasopisma zaczął od październiku tego roku wydawać kontynuację periodyku pod zmienionym tytułem „Res Publica Nowa”.
Pomimo zmian politycznych i personalnych „Res Publika Nowa” utrzymała pozycję pisma opiniotwórczego. W ciągu kilkudziesięciu lat publikowała artykuły z różnych dziedzin, w tym z filozofii, politologii, socjologii, literatury i sztuki.