W tomiku „Rymy i rytmy duszne” liryka osobista przeplata się z uogólnioną refleksją nad różnymi przejawami życia i przemijania. Można w nim odnaleźć zarówno euforię miłości, jak i ból rozstania, radość z bycia częścią wspólnoty, doświadczania przyjaźni tuż obok smutku, jaki niesie śmierć. Tomik odzwierciedla także historiozoficzne zamyślenie autorki nad współczesnością oraz tragiczną przeszłością pokoleń XX i XXI wieku.