Sigrun jest jedynaczką, ukochaną córką jarla Apalvaldra. Przez 16 lat rozpieszczana przez ojca, w końcu musi jednak zmierzyć się z trudami życia. Rodzina wybiera jej na męża jarla Namsen – Regina. Kandydat na pewno jest dobrą partią, ale czy dziewczyna zdoła go pokochać? Jak sprawdzi się w roli samodzielnej gospodyni i pani na nowych włościach? Przecież przez kilka miesięcy w roku, kiedy mężczyźni wyruszą na łupieżcze wyprawy, będzie musiała zarządzać wszystkim sama…

„«Saga Sigrun» to tętniąca energią życia, wytrawna i porywająca narracja, wysmakowany wizerunek psychologiczny postaci, niezwykła uroda detalu. (…) To książka, która rozrasta się w czytelniku jak drzewo. Nie jest typową sagą z aurą sentymentalizmu w tle, ucieka od banału, stroni od uproszczeń nie tylko fabularnych, lecz także filozoficznych.
W «Sadze…» kobiety przepowiadają przyszłość, wędrują po wróżbę, prorokują, ale też mylą znaki, nie czytają ich, by po czasie dojrzeć do ukrytej wiedzy, zamkniętej w świecie Natury. Wypełnione czekaniem, tęsknotą, nieukojoną namiętnością, wypatrujące tych, których kochają. Zdane czasem tylko na swoją intuicję i siłę wewnętrzną. Rozumiejące świat mężczyzn, pokornie oddające synów wojnie. (…) To matki oddychające ciepłem śpiących dzieci (…). To kochanki otwierające tajemnicę swojego ciała ciału ukochanego mężczyzny (…). Mają swoje mroczne tajemnice znane tylko ich myślom, znają wartość wierności, ale i moc zdrady (…).”

Magdalena Gauer, literaturoznawca