Norweska powieściopisarka katolicka, laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1928 r. Urodziła się w rodzinie znanego norweskiego archeologa. Po ukończeniu szkoły handlowej przez długi czas pracowała w biurze. W 1924 r. przeszła na katolicyzm po zetknięciu się z literaturą angielską. Już jako sławna pisarka, w latach 30. wielokrotnie zabierała głos, wypowiadając się przeciwko rasizmowi i nazizmowi. W 1940 r., po wkroczeniu wojsk hitlerowskich do Norwegii, w dramatycznych okolicznościach opuściła kraj i wyjechała do Stanów Zjednoczonych. W 1945 r. powróciła do ojczyzny. Do śmierci mieszkała w rodzinnym domu w Lillehammer.
Do jej dorobku literackiego należą m.in.: „Pani Marta Qulie” (1907), „Wiga-Ljot i Wigdis” (1909), „Młodość” (1910), „Jenny” (1911), „Kobiecy punkt widzenia” (1919), „Krystyna, córka Lavransa” (1920–22), „Legenda o królu Arturze i rycerzach Okrągłego Stołu”, „Propaganda katolicka” (1927), „Krzak Gorejący” (1930), „Norwescy święci” (1937).