Poszukując odpowiedzi na pytanie, gdzie kończy się ideologia, a zaczyna strach, autor szkicuje niekiedy wręcz brutalny obraz współczesnego świata widziany oczami antropologa.

„Książka, którą zaczęliście czytać, jest etapem przejściowym i przerwą w długofalowym projekcie – intelektualnym i osobistym – poszukiwania sposobów na to, by globalizacja zaczęła działać na rzecz tych, którzy potrzebują jej najbardziej i mają z niej najmniej: biednych, wywłaszczonych, słabych i zmarginalizowanych ludzi naszego świata. Etap przejściowy, ponieważ nie ma sensu mówić o nadziei, póki nie wyszarpnie się jej ze szczęk brutalności, którą również stworzyła globalizacja. A dopóki nie zrozumiemy, jak globalizacja może stworzyć nowe formy nienawiści, etnobójstwa i ideobójstwa, dopóty nie będziemy wiedzieli, gdzie poszukiwać źródeł nadziei związanych z globalizacją – i globalizacji nadziei” – fragment tekstu