Książka stawia pytanie, jak pracować z lekturą szkolną, by zachęcić młodych ludzi do sięgania po lektury pozaszkolne oraz by uczyć dokonywania wyborów i czerpania przyjemności ze spotkania z literaturą. Autorzy włączają się w ważne aktualnie dyskusje o potrzebie istnienia kanonu, a także konieczności ciągłej weryfikacji praktyk czytania lektur szkolnych. Celem jest przełamanie uczniowskiej obojętności i przygotowanie do samodzielnego rozpoznawania konwencji, stylów, gier literackich. Równie istotne jest kształcenie gotowości do odbioru nowych zjawisk kulturowych i czytania literatury najnowszej. Książka omawia też rolę nauczyciela jako pośrednika między uczniem a przywołaną przez dzieło literacką tradycją.