Doświadczenie straty towarzyszy nam w życiu bardzo często. Strata to nie tylko śmierć najbliższych, ale również rozłąka i rozstanie z tymi, których kochamy, świadoma i nieświadoma utrata romantycznych marzeń oraz niemożliwych do spełnienia oczekiwań, a także zaakceptowanie tego, co nieuniknione.

Judith Viorst w swojej klasycznej książce dowodzi, że doświadczamy straty:
• już w momencie narodzin, gdy opuszczamy ciało matki, przestając być jej częścią i stopniowo stając się oddzielnym „ja”,
• gdy uświadamiamy sobie, że nasza władza i możliwości są ograniczone i że musimy ustąpić przed tym, co zakazane i co niemożliwe do spełnienia,
• gdy musimy zrezygnować z marzeń o idealnych związkach między ludźmi i zastąpić je naszą rzeczywistością więzi niedoskonałych,
• w drugiej połowie naszego życia, gdy ostatecznie rozumiemy, jak kruche ono jest, i przyjmujemy do wiadomości, że wszystko ma swój kres.

Autorka przekonuje, że radzenie sobie z naszymi stratami pomoże nam wzmocnić się emocjonalnie i psychicznie.
Uświadomienie sobie, w jaki sposób strata ukształtowała nasze życie, może stać się początkiem mądrej i rodzącej nadzieję zmiany.

„Mądrość jest zwykle zdobywana kosztem wielkiego bólu, ale Judith Viorst napisała tę książkę tak dowcipnie i tak dobrze, że czyni nas mądrymi prawie bezboleśnie. «To, co musimy utracić» to wspaniała książka” – Harold S. Kushner, autor książki „Kiedy złe rzeczy zdarzają się dobrym ludziom”

„Z mądrością, współczuciem i dowcipem Judith Viorst analizuje etapy naszego życia, w tym bolesną utratę bliskości z matkami, labirynty małżeństwa, a nawet różne formy śmierci” – Benjamin Spock

O Autorce:
JUDITH VIORST – autorka książek dla dzieci i dorosłych. Wydała kilka tomików wierszy. Absolwentka Waszyngtońskiego Instytutu Psychoanalizy oraz Uniwersytetu Rutgersa. Jej książka „To, co musimy utracić. Czyli Miłość, złudzenia, zależności niemożliwe od spełnienia oczekiwania, których każdy z nas musi się wyrzec, by móc wzrastać”, wydana w 1986 roku, utrzymywała się przez prawie dwa lata na liście bestsellerów „The New York Timesa”. Uniwersalność i ponadczasowość treści w niej zawartych są bezcenną lekcją pokory wobec życia.

🔔 Jak przeczytać „To, co musimy utracić” ebook?
• w aplikacji mobilnej Publio na swoim smartfonie lub tablecie (iOS, Android)
• na czytniku ebooków typu Kindle, PocketBook, inkBook itp.
• na komputerze - w darmowych programach Calibre, Adobe Digital Editions
• w przeglądarce internetowej - np. Firefox z dodatkiem EPUBReader
Po zakupie ebook pobierzesz w formacie epub i mobi.

„To, co musimy utracić” ebook analizuje proces stawania się samodzielną osobą i rozwijania własnej tożsamości.
Judith Viorst bada różnorodne aspekty tego procesu, od wczesnych więzi z matką i rodzeństwem, przez okres dojrzewania, rozwój seksualny i budowanie intymnych relacji, aż po starość i śmierć. Autorka wykorzystuje wiele przykładów z życia codziennego, literackich i naukowych, aby ukazać złożoność i niejednorodność ludzkich doświadczeń.
Kluczowe motywy analizowane w tekście to: separacja i indywidualizacja, relacje rodzinne, w tym szczególna relacja matka–dziecko, rozwój seksualny, więź z innymi, starość, śmierć i przeżywanie żałoby. Viorst nie przedstawia jednoznacznych rozwiązań, ale zachęca do refleksji nad własnymi doświadczeniami i do pogłębiania wiedzy o sobie.

Głównym tematem „To, co musimy utracić” ebook jest niezbędna strata, czyli to, z czym musimy się pogodzić i co utracić na każdym etapie życia, aby móc się rozwijać.
Judith Viorst, analizuje różne rodzaje strat od momentu narodzin, przez dzieciństwo, okres dojrzewania, wiek dorosły, aż po starość i śmierć.

Najważniejsze straty wg. autorki to:
• Utrata jedności z matką: To pierwsze i być może najtrudniejsze wyrzeczenie, z jakim musimy się zmierzyć. Choć nie mamy świadomych wspomnień z tego okresu symbiozy, to tęsknota za nią może manifestować się w naszym życiu na różne sposoby.
• Utrata poczucia wszechmocy i złudzenia o własnej doskonałości: W dzieciństwie przechodzimy przez etap zachłyśnięcia się własną niezależnością (np. nauka chodzenia). Z czasem jednak zderzamy się z ograniczeniami i z faktem, że nie wszystko od nas zależy.
• Utrata złudzenia o idealnych relacjach: Dotyczy to zarówno miłości romantycznej, jak i przyjaźni. Dorosłe życie uczy nas, że prawdziwe więzi niosą ze sobą nie tylko radość, ale i ból, rozczarowania i konieczność kompromisów.
• Utrata kontroli nad dziećmi: Rodzice muszą pogodzić się z tym, że ich dzieci dorastają i stają się niezależnymi jednostkami. Muszą również zaakceptować fakt, że nie są idealnymi rodzicami i popełniają błędy.
• Utrata młodości, urody i sprawności fizycznej: To straty, z którymi mierzymy się w średnim wieku i później. Wymagają one od nas przedefiniowania siebie i odnalezienia nowych źródeł satysfakcji.
• Utrata ról społecznych i zawodowych: Dotyczy to np. przejścia na emeryturę. Człowiek może wtedy zmagać się z poczuciem braku celu i utraty tożsamości.
• Utrata bliskich osób: Śmierć jest nieodłącznym elementem życia i wiąże się z ogromnym bólem. Musimy nauczyć się żegnać się z tymi, których kochamy, i żyć dalej, zachowując ich w pamięci.
• Utrata własnego "ja": Śmierć to ostateczna strata, z jaką musimy się zmierzyć. Możemy przygotowywać się na nią przez całe życie, ucząc się akceptować własną skończoność i odnajdując sens w tym, co przemijające.

Autorka podkreśla, że straty te, choć bolesne, są zarazem nieodłącznym elementem rozwoju i pozwalają nam:
• Zbudować silne poczucie własnego "ja"
• Nawiązywać głębsze i bardziej satysfakcjonujące relacje
• Doceniać kruchość i ulotność życia
• Odkryć nowe pokłady siły i mądrości

Viorst zauważa, że ludzkie doświadczenie to ciągła gra przeciwieństw - miłości i nienawiści, siły i słabości, ciągłości i zmiany. Pokonując trudności i godząc się z tym, co utracone, stajemy się bardziej dojrzali, świadomi siebie i gotowi na to, co przyniesie przyszłość.